“18 Şubat 1997 Perşembe gecesi, İstanbul’a deli gibi yağmur yağıyordu.Soğuk kış gecesini daha da soğutmuştu bu yağmur; caddeleri boşaltmıştı. Ancak, İstanbul şehri çılgınlara yurt, çılgınlıklara mekândır; bilinir bu. Ve yağmur vız gelir çılgınlıklara. 18 Şubat 1997 Perşembe gecesinin yağmuruda vız geliyordu. Karaköy Bankalar Caddesi’nde Ilona, yağmurdan ve terden sırılsıklam, kazmasını betona sallıyordu. Üzerinde hiç de mevsime uymayan frapan giysisi, uzun tırnaklarında bordo ojeleri, yüzünde yağmurdan ve terden akmış aşırı makyajıyla bu kadın, gecenin bu saatinde, bu yağmurun altında, İstanbul’un bu caddesinde kaldırım kazıyordu.”Tam da Koca Sayat kâbuslarıyla boğuşurken…Kara Adam Sayat’a musallat olduğundan beri,Sayat’ın babası Adruşan Bey mutsuz, yorgun…Surp Bedros Ermeni Katolik Kilisesi’nin rahibi Der Vahram Maralyan endişeli.Kara Adam kim?.. Ve nerede?Üç yakın dost:Gazeteci, yazar, sahaf Mehmet Suveren, Bankalar Caddesi’nde neler oluyor diye merak ediyor; araştırıyor, okuyor…Emniyet Amiri Arif Serdar Güresin, olayın ‘üstünde’.Sinema yazarı Ulvi Cerrahoğlu da merak içinde araştırıyor, tartışıyor…Diğerleri:Cengiz Eralp, seçilmişlerden…Doktor Semih Karadal, seçilmişlerden…’Yüce Elçi’ Stoica Vinea, beklediği gün geldiği için heyecanlı, gururlu…Alexandra, ‘Yüce Elçi’ye’ en yakın kişi…ve diğerleri…ve diğerleri…