“Parmağının ucuyla arkaya attığınsaçlarının sonbaharına düştümelimi tut, yalnızlığımı okşagözünün izi kalsın gözümde…Aynadaki sûretine sar beniGamzende açan kır çiçeğiüzerinde idi acılarımsen rengini kokladınben kokusunun rengini…Sonbahar akşamına sar beniSeni hangi ömrümle sevdiğimibir güz yağmurları bildibir de saçlarına düşen sonbaharkahve falına resmini kim çizdi?Üşüdüm yağmuruna sar beniHasretime vaha, çölüme serap olkendine başka anlam bulsun intiharson istasyonda beklerken ömrümseni sevdim, ne söylesem, hepsi inkârGiderken, elvedana sar beni”