Kaybedenlerin Öyküsü, bir dörtlünün ilk kitabı. Hikmet Temel Akarsu, İstanbul Dörtlüsü adı altında toplayacağı bu çalışmasında, İstanbul'un belli çevrelerini şimdiye dek belki de hiç ele alınmadığı biçimde, alışılmadık, çarpıcı, hatta irkiltici bir açıklıkla işliyor. Konuya yabancı olunsa da insanlar, olaylar tanıdık geliyor. Yaşanmışlık üzerine kurulu bu dörtlünün ilk kitabı olan Kaybedenlerin Öyküsü, Kadıköy ve çevresine odaklanmış. Underground mekânlarda dolaşan, Dekadans Bar'da bir araya gelen ve umutsuz bir başkaldırıyı sürüklerken Kaybedenler Kulübüyle özdeşleşen insanların yaşamından bir kesit. Kulaktan kulağa yayılan inanılmaz bir çekicilikle, kendi kozasında efsanesini ören, aydın çevrelerce dışlanan bu sanal kulübün, `Kaybedenler Kulübü'nün söylem ve duruşunun bütün kenti kasıp kavurduğu, etkisi altına aldığı zamanların anısına kaleme alınmış olan bu romanda, o çarpıcı insanlık durumları ancak birkaç yaralı karakterin perspektifinden verilmiştir diyor yazar. Kaybedenlerin Öyküsü'nü okurken, belki de yabancısı olduğunuz çevrelere ve hayatlara girerken, onca çarpıcılığı ve ürkütücülüğü yanında bu romanın yine de yürek burkan, hüzünlendiren bir yanı olduğunu göreceksiniz.
hikmet temel akarsunun kaybedenler oykusu kitabı tabiki cok begendim…eski donemim rock felsefesini benimsemis genclerin hayat tarzlarına ve o doneme ait herseyi bu kitapta buldum..cok iyi bir kitap..
işte hayatımı değiştiren kitaplardan biri..’kaybededenler’in radyo programlarını dinlemeye yetişemediğim için,bu kitap sayesinde tanıştım ilk olarak onlarla..4 lemenin diğer kitaplarını çok başarılı bulmasamda bu kitabın yeri benim için ayrıdır.2 kez okudum.dahada okuyacağım..’ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir…”absolutely’
Çıkaracakları dergiyi tanıtmak için gelen üç arkadaşla sohbet ediyorduk. ‘Ne batıya ne de doğuya sırtımızı döneceğiz. İkisine de yabancı olmadığımızı göstermeye çalışacağız. Bugünün gençlerinde böyle bir potansiyel var’ diye konuşurken birden ‘Bir de Kaybedenler Kulübü var, Kadıköy’de yükselen bir dalga,’ dedi aralarından biri; ‘haftada dört beş kitap okuyorlar ama sadece beat ve bilimkurgu, üstelik İngilizcelerini… Başka ilgilendikleri bir şey yok. Beyoğlu’nu geçecekler.’Arkadaşların kastettiği potansiyel bu kaybedenler değil, sanırım. Arka arkaya söylendiği ve üstelik de bir ‘öteki’ yaratıldığı için yanlış anlaşılabilecek ifadelerin, yaratmaya çalıştıkları formatla ilgisizliğinin farkında olmalılar. Bir entellektüel alternatif olabilir mi bu kaybedenler?Kaybedenler Kulübü ‘bir nevî radyo programı’ile tanındı. Oysa gerisinde, hâlâ da yayıncılık hayatını sürdüren 6.45 var. Şimdi ise bir güruh gencin peşinde ya da içinde -mümkün mü?- olduğu sanal bir kulüp. Hayatta yenilmişlerin sesi, ‘neo eksistansiyalist ve pesimist’. ’70’lerin gençleri gibi, ne anlama geldikleri ve ne oldukları tartışılamayan birtakım değerlerden mahrum, ‘postkapitalist’ çağın; ‘haplanmış’ gibi konuşan, ‘cool’ adamları dinleyerek, onlarda kendilerini, çözümsüzlüklerini, standart hayatta tutunamamışlıklarını, bu aptal dünyadan nefret etmelerini, güneşten mahrumiyetlerini bulmaları sonucunda sessizce yükselip, entellektüel ortamlarda bile tartışılan, (daha doğrusu, aşağılanan) bir program.
Kitap Yorumları - (4 Yorum)
en güzeli de bitmemişliğin bitmiş kekremsi tadını vermesi .
hikmet temel akarsunun kaybedenler oykusu kitabı tabiki cok begendim…eski donemim rock felsefesini benimsemis genclerin hayat tarzlarına ve o doneme ait herseyi bu kitapta buldum..cok iyi bir kitap..
işte hayatımı değiştiren kitaplardan biri..’kaybededenler’in radyo programlarını dinlemeye yetişemediğim için,bu kitap sayesinde tanıştım ilk olarak onlarla..4 lemenin diğer kitaplarını çok başarılı bulmasamda bu kitabın yeri benim için ayrıdır.2 kez okudum.dahada okuyacağım..’ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir…”absolutely’
Çıkaracakları dergiyi tanıtmak için gelen üç arkadaşla sohbet ediyorduk. ‘Ne batıya ne de doğuya sırtımızı döneceğiz. İkisine de yabancı olmadığımızı göstermeye çalışacağız. Bugünün gençlerinde böyle bir potansiyel var’ diye konuşurken birden ‘Bir de Kaybedenler Kulübü var, Kadıköy’de yükselen bir dalga,’ dedi aralarından biri; ‘haftada dört beş kitap okuyorlar ama sadece beat ve bilimkurgu, üstelik İngilizcelerini… Başka ilgilendikleri bir şey yok. Beyoğlu’nu geçecekler.’Arkadaşların kastettiği potansiyel bu kaybedenler değil, sanırım. Arka arkaya söylendiği ve üstelik de bir ‘öteki’ yaratıldığı için yanlış anlaşılabilecek ifadelerin, yaratmaya çalıştıkları formatla ilgisizliğinin farkında olmalılar. Bir entellektüel alternatif olabilir mi bu kaybedenler?Kaybedenler Kulübü ‘bir nevî radyo programı’ile tanındı. Oysa gerisinde, hâlâ da yayıncılık hayatını sürdüren 6.45 var. Şimdi ise bir güruh gencin peşinde ya da içinde -mümkün mü?- olduğu sanal bir kulüp. Hayatta yenilmişlerin sesi, ‘neo eksistansiyalist ve pesimist’. ’70’lerin gençleri gibi, ne anlama geldikleri ve ne oldukları tartışılamayan birtakım değerlerden mahrum, ‘postkapitalist’ çağın; ‘haplanmış’ gibi konuşan, ‘cool’ adamları dinleyerek, onlarda kendilerini, çözümsüzlüklerini, standart hayatta tutunamamışlıklarını, bu aptal dünyadan nefret etmelerini, güneşten mahrumiyetlerini bulmaları sonucunda sessizce yükselip, entellektüel ortamlarda bile tartışılan, (daha doğrusu, aşağılanan) bir program.