Yaşlı bir kargaydı… gece kadar karaydı. O yüzden gecekarası adını vermişlerdi ona..kendine gece karası dendiği zaman üzülmüştü.Bu addan kurtulmak için beyazlaşmayı düşündü.gidip ırmaklara , göllere, denizlere attı kendini . Her yıkandığı sudan daha beyaz cıkacağını umut etti. Yıkanma işi biter bitmez suyun aynasında kendini merakla , heyecanla seyretti. Aklanacağı yerde cilalanmış gibi daha bir parlaklaştı . dolayısıyla daha bir karardı; yağlı, cilalı zifiri karanlığa kesti…Mehmet Güler’in ustaca kurguladığı dupduru bir roman Kargaya Şarkı.