… Bir süre sonra sönmeye yüz tutmuş ateşe birkaç odun parçası daha için yerinden kalktığında ince ince yanmakta olan ateş birden bire sönüverdi. Donup kaldı Kaan. Ateşin sönmesi için bir sebep gelmiyordu aklına. Rüzgar şiddetli değildi, ateşte sönmeyi gerektirecek kadar küçülmemişti. Yüzünde Diktaşlar’da otururken fark ettiği ılık rüzgarı hissetmeye başlamıştı. Tüyleri diken diken olmuş, bir Metin’e bir ateşin kalıntılarına bakıyordu…