Nefesimin kesildiği anlar oldu.Hem kelimelerin çok hızlı bir şekilde geçip gitmesini, ve aynı zamanda cümlenin asla bitmemesini arzuladığım yerler oldu.Bunu nasıl başarbiliyor bilmiyorum, beez ve arkadaşlarının kara eve gidip kurtla karşılaştıkları sırada, sanki beynimde zaman o sırada yavaşladı, tıpkı matrix’dekli mermi sahnesi gibi, sanki ben oradaydım, neredeyse gözlerimin karardığını, midemin bulandığını dahi sanacaktım.Stephen King bunu nası başarabiliyorsun bilmiyorum.Eline emeğine sağlık üstad, tebrikler.Herzamanki gibi farkını ortaya koydun.