`Kadın, birşeylerin satınalıcısı olmaya indirgendiğinde, korkunç yarış içindeki çılgınca uğraşının `karısı ve çocukları` için gerekli olduğuna kendini inandıran koca da `evdeki bir eşya` haline gelir. Her türlü süs eşyasıyla doldurulmuş bir evde, çocuklar da yaşayan eşyalara dönüşürler. Kızgınlıklarının gerçek kaynağını ifade etmek bir yana, anlamaktan aciz kocalar, karılar, ebeveynler ve çocuklar birbirinden yabancılaşır, yaşantılarının tıkanmış olmasının suçunu sık sık birbirlerinin üzerine atarlar.` Peder le Jeune bir Iroquois kızılderilisine kendisinin olmayan çocukları nasıl bu kadar sevebildiğini sorunca, kızılderili ona öfkeyle baktı ve şu cevabı verdi: `Sende hiç duygu yok. Sen… yalnızca kendi öz çocuklarını seviyorsun; biz kabilenin tüm çocuklarını severiz… Biz, hepimiz, onların anası ve babasıyız.`