İSMİ GÜL ANASessizliğin sırtında koca bir tarihNasıl olduysa karşıma, İstanbul deniziyle dalgaların çekildiğiİstinye sırtlarında yaslandığı kayalarda durur gibiAğır ve vakur haliyle yüzünde duran, direnme ateşini kaşlarına saklarkenOmzundaki dağları indirmeye başladı!Bak kuzum, Akın’ım eğilmeyeceksin, davanın insanlığına, sevgi ve emekle akacaksınHani toprağın sahibi kokusunu yalnız bırakmıyorsaHani çocuklar büyüsün diye, katığa yoksulluk yiğitliği eklenir ya, sokağa direnç yüklenir yaİsmi Gül ana hep eteğinde taşlarla duruyor, ellerinde insanlık hamuru nasırlarıyla cesurkenAdım adım yürüdüğü yollara, bıraktığı ayak izleriyle bakıyor hâlâAğzından akan insanlık şerbetinde, ne yaşadığı acılar ne de korku varBir türkünün ilmek ilmek işlenen tadı, sanki gelip onun yüzüne konmuşSarıldığı sevdasında yıkılmayan heybeti baktığı tarihin sayfasındaSahte göz yaşlarıyla ihanetin zavallı insanları ki ,hiç yok!Yanında küçük yeryüzü çocuklarıAlnında umudun yiğitliği varAnadolu’ya yakışan bir kadının çeşmesindenAnadolu’ya akan gözlerinin ışığıylaYıkanmak bana rüzgar oldu…AKIN OKEkim 2007