İmam Şamil’in bir yazıcısı vardı: el-Karâhî. Şamil onu hiçbir zaman tehlikeli yerlere sokmazdı. Ama el-Karâhî bu durumdan hiç de hoşnut değildi. Bir gün, ‘İmam! yoksa bana güvenin mi kalmadı? Beni de cenk meydanına gönder, düşmanla çarpışayım!’ dedi. İmam: ‘Tahir! Herkes ölse bile sen sağ kalmalısın. Sen savaşlarımızın kitabını yazmayı sürdür!.. .