Üstad Bediüzzaman’ın mânevi değişim (intibah-ı ruhi) yıllarında onunla birlikte bulunma bahtiyarlığını yaşayan Abdurrahman Nursi, onun hem biraderzâdesi, hem mânevi evlâdı, hem de en fedakâr ve cesur bir arkadaşı idi.Abdülmecid Nursî ise Bediüzzaman Hazretlerinin Eski Said döneminin mümtaz bir talebesi, Risale-i Nur’un mükemmel bir şakirdi ve dikkatli bie muallimidir. O, gurbet havasında duyulan bir vatan kokusu ve Üstadın öz kardeşi idi.