İlk kitabı “İlk Yarı 10-0”’ın devamı niteliğindeki ikinci kitabında Fatih Kaynak tarzı oluşmaya başlamış. İlk kitabı okumadan bunu okumayın diyemiyicem, çünkü o geçişi çok güzel vermiş ve ilki okumadan da bu kitabı rahatlıkla okuyabilirsiniz. Akıcı dili sayesinde elinize aldığınız anda, bitirmeden bırakmayacağınızı anlıyorsunuz. İlk kitabından daha oturmuş bir kurgu, daha iyi kullanılmış bir dil, daha da iyi bir üslup buluyorsunuz. Hayata karşı duruşunu kalemini kullanırken de hissedebiliyorsunuz. Tüm yalınlığıyla yazarken, birden ciddi bir edebi tarz yakalıyorsunuz. Bu böyle sürer gider diye beklerken, birden edebiyata umarsız yazıyor.Dili keskinleşirken, birden sustuğunu fark ediyorsunuz. Frederic Beigbeder’in esintilerini görür gibi oluyorsunuz.Ve tüm bunları bir kurala göre değil sadece içinden geldiği gibi yazdığını görüp samimiyetine inanıyorsunuz. Yazmak cesaret ister ve Fatih Kaynak tüm cesaretiyle hayatının detaylarını elinize verecek kadar cesur. Sadece ilk kitapta isim Fatih Kaynak’ken ikinci kitapta isim Ferit Keskin olmuş… İlk kitaptan bağımsızlaştırmak için olabilir.