Müstakil literatürlerde ‘inanç odaklı bir dönüşüm’ ve ‘ruhsal bir başkalaşım’ olarak ele alınan din değiştirme konusu, bu metinde ‘kimlik odaklı bir sapma’, ‘farklılaşma/başkalaşma’ ve ‘bir ötekiye/yabancıya dönüşme’ sürecinin ilişkisel inşa biçimlerine göndermeler yapılarak anlatıldı. Bu metin, toplumu kuran güç ilişkilerinin yapısal görünümü ve fail imleyicileri olan kimliklerin özlerini ve diğerlerini içine alan eşitsizlik ve ötekileştirme pratiklerini anlama merakını, din değiştiren gibi göz önünde olmayan ve ‘göze batmayan’ bir grubun sinik çaresizliği üzerinden anlattı. Din değiştirenler ve onların sosyal çevrelerinden (Hristiyan, Müslüman, Dini İnançsız) bireylerin öz-tanıklıkları çerçevesinde ilişkisel bir döküme kavuşan din değiştiren kimliği, eleştirel bir perspektif ve ‘kimlik/yabancılık/ötekilik/damgalama’ ilişkileri ekseninde değerlendirildi. Metinde kastedilen din değiştiren, inancıyla birlikte var olan değildir; inancını kuşatan maddi bir pratik olarak ‘yabancı kimliğiyle’ yaşamak zorunda olandır. İdeolojik varlığı, inancının kurgusunu dışlayarak onu Araf’ta bırakmaktadır.