İyonya denizine bakıp soluklanıyorum; eh biraz da hüzünleniyorum… Nisan yağmurları mahvediyor beni… Siyahlar sana yakışıyor, kısacık saçların herkesi kıskandırıyor… Gözlerin poyraz, gözlerin ışıldak !.. Perulu Şair Cesar Moro’yu tanıyor musun? Diyor ki: “Saçının görkemli dumanıyla geliyorsun gecede…” Biliyor musun; yaşam ortada; yağmur kokusu ortada, seni yaratıyor yağmur… Kapımı çalıyorsun… Bir büyü gibi ışıldıyorsun… Ben tam o sırada gözlerimi kapatıyorum, çünkü ‘kapat’ diyorsun… Avuçlarım ıslak, saçlarım darmadağın… Çığlık çığlığa koşuşturmaya başlarken bak ne diyorum: “Irmağa benzeyen bir sokakta Geldin ve gittin bir an içinde Yaşamını aramaya başlıyorsun Ölümünü hazırlıyorsun Beklenen ölümü Seni göndermenin yarattığ ölümü Sessizlikleri bekleyişi Geldiğin anda yaşanacak günü Gölgelerle sarıyorsun beni Beni ışıtıyorsun Bulunduğun o fosforlu denizde boğuyorsun beni”