Fususü’l-hikem, Muhyiddin-i Arabi’nin hicri 627 yılında Şam’da bulunduğu sıralarda bir gece görmüş olduğu gerçek bir rüyanın ilhamıyla yazılmıştır. Şeyh, o gece mana aleminde Hazreti Peygamber’i (S.A.V.) görmüş. Elinde bir kitap tutan Hazreti Peygamber (S.A.V.) kendisine hitap ederek, “Bu Fususü’l-hikem kitabıdır. Bunu al ve halkın faydalanması için muhteviyatını açıkla” demiştir. Şeyh de Yüce Peygamber’in bu manevi işaretine uyarak aldığı emir ve ilham çerçevesi içinde, kitap muhtevasını, artıksız ve eksiksiz olarak Hazreti Peygamber’den (S.A.V.) aynen nakil ve tercüme etmiştir.