Bilinmeyene duyduğu merakını doğa felsefesinin ışığıyla aydınlatan genç bilim insanı Victor Frankenstein, yeni bir canlı türü, yeni bir yaşam bulmayı arzulayarak, uzun ve meşakkatli uğraşlardan sonra ölülerden topladığı muhtelif vücut parçalarından kendi tabiriyle “yeni bir tür” ya da “çok çirkin bir canavar” yaratır. Fakat yarattığı canavarı çirkinliğinden ve korkunçluğundan ötürü reddeder. Bu reddediş her ikisi için de dehşet verici bir intikam silsilesini başlatacaktır: Tüm güçlü duygularımı yok etsen de, intikam duygum kalacak; bundan böyle intikam, ışıktan da yemekten de kıymetli benim için! Ben ölebilirim fakat önce sen, bana zorbalık edip acı çektiren sen, perişanlığına tepeden dik dik bakan güneşe lanet edeceksin. Yazıldığı günden bugüne, çeşitli tiyatro ve sinema uyarlamalarıyla da güncelliğini korumuş, İngiliz edebiyatının en önemli gotik romanı olan Mary Shelley’nin henüz 19 yaşındayken yazdığı başyapıtı Frankenstein ya da Modern Prometheus, insan ruhunun derinliklerindeki yaratıcı güce, gücü kötüye kullanan merhametsizliğe, rasyonel aklın egemenliğine, bilimin sınırlamalarına ve modern çağın adalet anlayışına karşı metaforik bir başkaldırıdır…