Ölüm’ kavramı, her zaman için, felsefe kadar edebiyatın da sorgulama alanında olmuştur. Dışımıza ittiğimiz bu kavram, yazarları da hep ilgilendirmiştir. Yazıp/ölüp kurtuldukları için mi acaba? Fotoğrafın Arka Yüzü, alışageldiklerimizin dışında, bu kavrama içerden sokulan, pek denenmemiş bir biçimde içerden anlatan, bu nedenle yazılırken de yaşandığını duyuran bir roman. Melih Ergen, bir roman kurgusu içinde, `yaşam’ı, iş, aşk, politika ve sanat dörtlemesine ait inançlar sınırlarında görerek, bu inançların yitirildiği ya da terk edildiği yerde `ölüm’ü, özlenen, neredeyse övülen bir kavram olarak anlatıyor. Bununla da yetinmiyor; egemen psikiyatri anlayışlarına dolaylı eleştiriler yöneltiyor; `intihar’ın bilinçli bir seçim olabileceğini sessizce fısıldıyor. Fotoğrafın Arka Yüzü, edebiyatımızda, ses getiren bir roman olacak.