“…Doğrunun ve yanlışın sınanması olarak faydayı savunanların bu terimi, faydanın hazza zıt olduğu o kısıtlı ve yalnızca konuşma anlamında kullandıklarını varsaymanın cahil hatasına yorulacak tek şey rastgele bir yorumdur. Faydacılığın felsefi muhaliflerinden kaynaklanmakta olan bir özür dilenmelidir, çünkü onları bu kadar saçma bir yanlış anlama yeteneğine sahip herhangi biriyle karıştırmanın anlık görünümü bile söz konusudur ki bu her şeyin zevke atıfta bulunmasıyla suçlanmalarından ötürü daha da sıra dışıdır ve en kaba haliyle de faydacılığa karşı ortak suçlamalardan bir diğeridir ve yetenekli bir yazarın gösterdiği gibi, aynı tür ve çoğu kez aynı kişiler, teoriyi “fayda kelimesi zevk kelimesinden önce geldiğinde pratik olarak yavan ve zevk kelimesi fayda kelimesinden önce geldiğinde pratik olarak çok şehvetli” olmakla itham eder…”