Güz gazeldir, sevdadır, hüzündür. Sıcak bir sonbahar günü, kuru yaprakların hışırtısında yürümek hoştur. Güneş, orman ve kuşlar iç içe kaynaşır, bir sevda türküsü havasında. Derken, çınar ağacından bir dal daha kırılır fırtınada ve karlar yağar, ozanın mahpustaki yalnız gecelerine. Bunları söylüyor, Hüseyin Taşdemir şiirlerinde.Gerçekçi bir ozan olarak, kitabında doğada gördüğü güzellikleri, yaşadığı sevdaların mutluluk ve acılarını yorumluyor, hapishane çilesini ve toplumsal mücadeleyi dile getiriyor. Doğada var olanı, yaşadığımız toplumdaki insanlara taşıyor.  Şiirleri öfke, hasret, yalnızlık, keder gibi insanca duyguları yansıtıyor.EYLÜL YÜZLEŞMEDİR’de, toplum yaşamı direniş,  onur, barış dileği, özgürlük tutkusu ve umutla içiçe sarınıp sarmalanıyor.Hüseyin Taşdemir şiirlerinde, deyişleriyle değiniyor insanlık alemine.