Her kimin Esma-i Hüsna’dan nasibi, sadece lafızlarını işitmek, lügat bakımından tefsir ve vaz’ını bilmek ve manasının Allahu Teala hakkında sabit olduğuna kalbi ile inanmaktan ibaret kalırsa, şüphesiz o insan talihsizdir ve derecesi düşüktür. Halk arasında övünecek bir şeye sahip olduğu söylenemez. Çünkü lafızları işitmek, sesleri işitmeye yarayan kulak vasıtasının selametine bağlıdır ki, bu meziyet hayvanda bile mevcuttur.