daha çok rahiplerin bu tür davranışlarının sebebini yorum gücünüzle çıkarabileceğiniz bir kitap. 1. kişi ağzı ile yazılmış. öte yandan pek ses getirebilecek bir şey değil. hatta okurken sıkılabilirsiniz de.

Yazar Marco Politi her ne kadar da ses getirewceğine emin olduğu bir eseri kaleme almış olsa da unutulan bir şey vardır. Bir eser ses getirmesi için yazılmamalıdır. Eğer yazar bu kaygıyı gütmüş ise sanırım büyük bir hata yapmış. Çünkü eseri okuduğunuzda anlıyorsunuz ki aslında yazar bir ses getirme mücadelesi içerisindedir. Aynı şekilde Türkiye içerisinde “Eşcinsel bir imamın itirafları” şeklinde bir eser yazılmış olsa, sanırım edebiyat dünyasında magazinel anlamda bir dönem ses getirecektir. Ancak eseri okuduğunuzda da anlıyorsunuz ki, bu bir eşcinsel rahibin itirafları şeklinde kaleme alınarak aslında eşcinsel olabilmenin nasıl bir direniş olduğu, nasıl kelepçeli bir özgürlüğe yelken açmak olduğunu değil, bir paparazi kültürünün etkisi ile yazılmıştır. Eşcinsellerin haklarının her zeminde yeterinden fazla zedelendiği bir dünya da onların haklarını, yaşamlarını, insan oluşlarını, duyguları oluşunu, bir annenin çocukları oluşunu gösterir bir eserden çok yine eşcinseller üzerinden kartel oluşturma kaygısı ile yazılan eserler beni çileden çıkarıyor ve insanlığım adına düşündüğüm zaman, bu eserlerin tamamen bir ses getirme arzusu ile yazıldığı fısıldanıyor kulağıma. İçinizden biri bir cesaret gösterip aslında onlarında bir yaşmları olduğunu, herhangi bir kaygı gütmeden ve sadece insani kaygılar ile anlatamaz mı? Peki anlatırsa sonuçlarına katlanamaz mı? Herkes susmaya devam mı edecek? İçimizdeki insanları görmezden mi geleceğiz? Ya da gece gördüklerimizi daha kaç sabah unutacağız?