Cibran Yakın, Orta ve Uzak Doğu’nun geleneksel öğretileriyle Batı düşüncesini karşılaştırmış, bireysel ve toplumsal olgulara çeşitli sentezler getirmiştir. Yapıtlarında şiirsel bir anlatım kullanmış, Doğu düşüncesini Batı diliyle yazmıştır. Bu nedenle Cibran’ın eserlerini okuyormuş izlenimine kapılırlar. Tıpkı kutsal kitaplardaki gibi, yazım büyük önem taşır. Aforizmalarını sanki meydanlarda yüksek sesle okusunlar diye yazmış gibidir. Her kitapta kurgu aşağı yukarı aynıdır. Bir “öğreten” bir de ondan “öğrenenler” vardır. Konu da az çok aynıdır: Doğa, toplum ve insanoğlu. Bu üçü her zaman bir bütün içinde ele alınır ve “öğreten” Doğa’nın ve toplumun ve insanlığın yasalarını anlatır.