Hayatım boyunca öykü okumaktan çok zevk almışımdır. Bunun ana sebebi elbette Sabahattin Ali’dir. Onun öykülerinde bambaşka bir hava, tat vardır. Lakin, ilk Orhan Kemal romanları okumaya başladığımdan beri, hepsi birbirinin devamı şeklinde süregelen toplumcu gerçekçiliğin aynasına baktığımı farkettim. Aynada kendimi görüyordum ancak kendimde Sabahattin Ali’yi, Orhan Kemal’i, Yaşar Kemal’i, Rıfat Ilgaz’ı, Kemal Tahir’i, Aziz Nesin’i görüyordum. Ekmek Arası, okuduğum öykü kitapları arasında ilk sıralara oynayan bir kitap. Sürekli kişisel gelişimden bahseden insanlar, kendi geçmişlerini, kendi toplumlarının geçmişini bilmeden nasıl olur da geleceğe doğru uzanmaya çalışır, anlam veremiyorum. Ekmek Kavgası can’dır, okunması gerekir.