Bu çalışmada İslamiyet’te ilk ortaya çıkan Harici mezhebinden ayrılan İbâdiyye fırkasının önemli şahsiyet, âlim, hatip ve komutanlarından olan Ebû Hamza’nın hayatı, hitabeleri ve hitabetteki yeri ele alınmış, konu, amaç ve önemi olarak üç başlık altında değerlendirilmesi yapılmıştır. Hicri 128 ve 130’larda ilmi ve siyasi faaliyetlerini sürdüren Ebû Hamza, İbâdiyye mezhebinin ilke ve düşüncelerini yaymak için ve halkı Emevî iktidarına karşı kışkırtmak için her sene hac mevsiminde Mekke’ye gitmiş, vaazlar vermiş ve hutbeler okumuştur. Verdiği vaaz ve hutbelerle büyük insan kitlelerini etkilemiş, ordular kurmuş ve iki büyük şehir olan Mekke ve Medine’yi ele geçirmiştir. Bu şehirlerde üç ay hükümdarlık yapmıştır. Bu süre boyunca halka Hâricî’lerin sahâbiler hakkındaki kanatlarını bir bir bildirmiş ve Emevî’lerin hatalarını anlatmıştır. Bunun yanında dinin gerek kıldığı insanı ve ahlaki değerleri anlatmış ve dinin belirlediği cezaları da uygulamıştır.