Düşündükçe ve eşlik edercesine yürüdükçe, bütün Divanyolu mahallelerinde bir tozluluk duygusu hissediyorum. İstanbul’un doğum yerine giden yol, Divanyolu, bugün üzerindeki onlarca türbeyle, camiyle, çeşmeyle elbette bir tarih geçidi. Ama şatafatlı bir tarih geçidi sunduğu da asla söylenemez. Tarihin dekorda sindirildiği, araçsallaştırıldığı bir ticaret aksı sunduğu daha fazla söylenebilir.Divanyolu’nun gerçekten yüklü tarih bavulunu karıştırmak gerek. Ama her gün işine oradan geçen tıklım tıkış tramvaylarda yetişmeye çalışanlardan ekstra ilgi göstermelerini beklememek lazım. Caddenin kendi tarihinin tozunu alıp öne çıkarmasına çalışmak doğrusu olurdu.