Çocukların her biri tüylerimizi okşamaya, minicik gagalarımızı öpmeye başladılar. Ahmet büyük bir gururla bizi seyrediyordu.Sonra,-Bu kadar yeter, dedi; bırakın karınlarını doyursunlar.Çocuklar söylenmeye başladı:-İyi ki civcivlerin var…-Yemedik ya oğlum…-Yok, bir de yeseydiniz…-Belki ileride yeriz!-Ama abi…-Canım biz de tavuk olunca yeriz,Diyen çocuk kahkaha atarak oradan uzaklaştı.Ahmet, ağabeyinin arkasından bağırdı;-Öyle bir şey yap, seni hiç affetmem!
Kitap Yorumları - (0 Yorum)