"On altı yaşındaydım. Hiçbir şeyim yoktu, ne maddi servetim vardı, ne ruhsal rahatlığım. Dostum yoktu, sevgilim yoktu, hiçbir şey yaşamamıştım. Bir fikrim yoktu, bir ruhum olduğundan bile emin değildim. Bedenim, sahip olduğum tek şeydi." "Dişi Şeytan'da, bir nebze sadizmle, biraz mazoşizmle, bir damla ahlaksızlıkla, azıcık mizahla ve bir miktar da acımasızlıkla yoğrulmuş Nothomb dünyasını buluyoruz." L'Express "Amelie Nothomb'un tüm dünyada bu kadar çok okuyucu bulmasının nedeni herhalde bu ölçülü yazı tekniği, net, yetkin anlatımı ve diplomat babasından aldığı aristokrat kültürü." Boston Review
genç bir kızın ağzından dinliyormuş gibi anlatılanlar. kendini bulma mücadelesi içinde yaşanan sıkıntılar gerçekçi bir dille sunulmuş okura. okunmaya değer…
Kısa öz ve gayet güzel bir kitap. 100 sayfada edebiyat yapan yazarlara hayranım. Ben çok beğendim. Kitabın akıcılığı ve bitişi çok güzel. Farklı tarz okumak isteyenlere tavsiye edilir.
bu kitabı neden aldığımı anlıyamadım ve kitabı okudukca bu anlımsızlık daha cok büyüdü.. Emin olun hiçbirimizin damak tadına uygun değil belki okumayı ve yazmayı bilmiyenler için olabilir…
Nothomb’un okuduğum ilk romanıydı ama umduğumu bulamadım. Bana pek birşey kattığını söyleyemeyeceğim. Olumlu olarak söyleyebileceğim tek şey zaman zaman insan kendi gençlik dönemlerinden birşeyler bulabiliyor. Bunun dışında çevirisini de çok yetersiz buldum. Pek çok anlam hatası var. Pek çok yerde bu cümleyi daha güzel ifade edebilirdi dedim, hatta bazı yerde anlama tam bakılmadan sanki kelime kelime çeviri yapılmış gibi.
Ana kahramanımız Blanche’ın duyduğu yalnızlık ve solgunluk insanın içine işliyor, acıyı derinden hissettiriyor. Ama melonkoliye izin veren bir roman da değil “Dişi Şeytan”, acıların içinde küçük bir mutluluk çatısı da açılıyor sığınmak için. Tüm Nothomb kitapları gibi akıcı, sahici ve temiz diyaloglarıyla akıp gidiyor. Ve geriye iyi bir roman okumanın doyurucu hissi kalıyor.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
genç bir kızın ağzından dinliyormuş gibi anlatılanlar. kendini bulma mücadelesi içinde yaşanan sıkıntılar gerçekçi bir dille sunulmuş okura. okunmaya değer…
Kısa öz ve gayet güzel bir kitap. 100 sayfada edebiyat yapan yazarlara hayranım. Ben çok beğendim. Kitabın akıcılığı ve bitişi çok güzel. Farklı tarz okumak isteyenlere tavsiye edilir.
bu kitabı neden aldığımı anlıyamadım ve kitabı okudukca bu anlımsızlık daha cok büyüdü.. Emin olun hiçbirimizin damak tadına uygun değil belki okumayı ve yazmayı bilmiyenler için olabilir…
Nothomb’un okuduğum ilk romanıydı ama umduğumu bulamadım. Bana pek birşey kattığını söyleyemeyeceğim. Olumlu olarak söyleyebileceğim tek şey zaman zaman insan kendi gençlik dönemlerinden birşeyler bulabiliyor. Bunun dışında çevirisini de çok yetersiz buldum. Pek çok anlam hatası var. Pek çok yerde bu cümleyi daha güzel ifade edebilirdi dedim, hatta bazı yerde anlama tam bakılmadan sanki kelime kelime çeviri yapılmış gibi.
Ana kahramanımız Blanche’ın duyduğu yalnızlık ve solgunluk insanın içine işliyor, acıyı derinden hissettiriyor. Ama melonkoliye izin veren bir roman da değil “Dişi Şeytan”, acıların içinde küçük bir mutluluk çatısı da açılıyor sığınmak için. Tüm Nothomb kitapları gibi akıcı, sahici ve temiz diyaloglarıyla akıp gidiyor. Ve geriye iyi bir roman okumanın doyurucu hissi kalıyor.