Tarihin sıfır noktasından itibaren insanlar farklılık ve ayrılık için uygun, uyumlu, onunla ahenkli biçimde yaratılmışlardır. Onun için insanların akıl, yetenek, güç bilgi, deneyim, duygu ve sezgi gibi birçok imkânları farklıdır. Bu nedenle emel ve umutları arzu ve iradeleri, tercih ve eylemleri bir değildir: birbiriyle uyuşmaz. İnsanlar değişik, çeşitli fiiller yapar, değişik ameller işlerler. Özde Dindarlık da, İman da, Bağlılık da, İsyan da tercihe dayalı insan eylemleri arasında yer almaktadır. İnsan için Özgürlük içinde bir icbar ve Cebir içinde bir Özgürlük vardır.  Sağırlar diyaloğuna dönüşen günümüz insan ilişkileri samimi, bilinçli, ilkeli diyalog sayesinde yeni bir anlam kazanabilir. İnsanlar dürüst diyalog gölgesinde rahat bir nefes alabilir. Çağın bunaltan bilimsel, teknolojik, medyatik keşmekeş içinde sakin, sabırlı, kararlı diyalog öncüleri bize bizi hatırlatabilir bizi birbirimizle tanıştırabilir ve yeniden insan insana hasbihallere, dertleşmelere, konuşmalara zemin hazırlayabilirler.  Diyalog, fertten cemiyete hepimize daima lazım olan bir iletişim yoludur. Milletler ve devletler de önünde sonunda diyalog ile yüz yüze gelirler. Yüz yüze gelmek her zaman uzaktan söylemekten daha iyidir. T. Hobbes: “İnsan, insanın kurdudur” dediyse de herhalde herkesi kastetmiş değildir. Her halde “insan, insanın doktorudur” demek bize daha anlamlı gelmektedir. İnsan hep kendisi için çalışmaz birbiri için çalışan insanlar, birbirine düşman olanların en azından on katıdır. Demek insan içinde iyilik, kötülükten çok fazladır. Kötülük nefret uyandırıp ses getirdiği için çok dikkat çekmektedir. İyilik doğal halimizdir. Kötülük ise arızidir, gelir geçer.