Sıkıyönetim, eski ismiyle örfi idare, savaş, savaşı gerektirecek durum, ayaklanma, vatanın ve milletin bölünmezliğini tehlikeye düşüren hareketlerin yaygınlaşması gibi anayasada belirtilen, Bakanlar Kurulu’nun yurdun bir veya birkaç yerinde uygulamaya karar verdiği, temel hak ve hürriyetlerin kullanılmasını geçici bir süre için sınırlayan veya tehir eden ve mülki idarenin yerine askeri bir idareyi getiren yönetim şekline verilen isimdir.  Anayasa; “Sıkıyönetim; sınırları içinde ve önceden tespit edilen kurallara göre uygulanan hukuka uygun bir yönetim şeklidir. Sıkıyönetimle ilgili her şey kanunla düzenlenmiş, keyfiliğe yer bırakılmamıştır.” der ama hiçbir sıkıyönetim adil olmamıştır. Büyük çoğunlukla keyfilik ön plana çıkmış. Acı, gözyaşı, ölümler, sakatlıklar, travmalar getirmiştir.  Kamu düzeni geçici de olsa sağlanmış ama yıllar yılı hep ölüm, işkence ve acılar gündeme getirilip tartışılmıştır. O gün alkışlanan sıkıyönetim komutanları, sonraları ya yargılanıp cezalandırılmış ya da sessizlik içerisinde ellerinin kanlarıyla ölmüşlerdir.