Piaget’nin örtük veya açıkça kabul edilmiş olan varsayımlarının tersine olarak, bize getirdği yeni görüşü diğer bir deyimle de tanımlamak mümkündür. Çocuğun kavrayışı problemi, hep bir nicelik sorunu olarak görülüyordu, Piaget bu problemi bir nitelik sorunu haline getirdi. Çocuk zekasının gelişimi, bazı toplama ve çıkarmaların yeni deneyimlerin artması ve bazı hataların ortadan kalkması gibi bilimin açıklamayı görev edindiği olaylar bir toplamı sayıldığı halde, bize bugün bu gelişimin her şeyden önce söz konusu zekanın aşama aşama karakter değiştirmesi niteliğinden oluştuğunu gösteriyor.