Bundan böyle; sevinçler, umutlar, hayaller, Çocuk üzerinden kurulmaya başlanır. Daha önce tatmadığımız bu sevinç ve mutluluk, Büyük bir korku ve kaygıyı da beraberinde getirir. Sahip olma sevinci, yanlış yapma; Hatta kaybetme korkusuyla birlikte büyümeye başlar… Daha önce bildiğimiz anne ve babamızın çocuğu olmaktı. Yönetilmiş, yönetilmeye direnmiş, Ve bulmuştuk kendi yolumuzu… Bir şeyler eksik kaldıysa da farkında değildik…!! Şimdi sıra kendi anne babalığımızda; O farkında olmadığımız şeyler… “İfade edilemeyen istekler, dışa vurulamayan öfkeler… İşittiğimiz azarlar, yediğimiz dayaklar! Küçük düşürülüp, utandırıldığımız anlar ve daha niceleri.. Anne ve babalığımızı yaparken; Bizi nasıl etkileyecek? Zihin haritalarımız bizi nereye götürecek? Bunlarla nasıl baş edeceğiz? Şimdi, nasıl bulacağız yolumuzu? Düşünmeye değmez mi…?