Hissettiklerimiz ağızdan çıkınca, tortuları kalıyor elimizde. Hislerin ölüleri gibi duruyor sözler, asılı bir yerlere. Büyüdüm ben de ve utandım tekil büyüdüğüme. Çekmecelere yazdım, dolap raf larına. Evlerim değişti, sevdiklerim, sevmediklerim; dile geldim dost sohbetlerinde. Yine yetmedi, kendime yazdım. Eski usul bir güncenin ifşasıdır bu, mahremimdir. Akıl düşümü, ruh üşümesi, gönül çarpıntısıdır. En nihayetinde matbu bir hayata girizgâhımdır; yazmaya başlamama sebebe ithafımdır ve tüm anlatamadıklarıma. Olduğum değil, hasretini duyduğumdur.Her sözcüğün bir emanetçiye ihtiyacındandır. Diyorum kendime, demek ki:Dünle bugünün farkıBir telefon ucuBir pencere dışı…Ben dünken yokBugünken varsamMesafeler güzelMesafelerin aslı sevilesi…Ben değilim mesafeMesafe, bize ait olmayan bir evde olmaktı sadece Bize ait olmayanda biz olamadığımız süreceHer şey bir evin yalanıHer şey bizim olanın rüyasıAidiyet yoktu, ne dünde ne bugündeNe yazıktır Biz tutunduk sanrılı bir aidiyete
Kitabını elime alana kadar Jehan Barbur kimdir bilmiyordum. Okuduklarım beni araştırıp biyografisine bakmaya sevk etti. Yaşanmışlıklarla dolu öyküler.. Sitem dolu dizeler.. Velhâsıl beğendim.
Kitap Yorumları - (4 Yorum)
Kitabı insan eline alınca sanki bambaşka dünyaya açılıyor
Kitabını elime alana kadar Jehan Barbur kimdir bilmiyordum. Okuduklarım beni araştırıp biyografisine bakmaya sevk etti. Yaşanmışlıklarla dolu öyküler.. Sitem dolu dizeler.. Velhâsıl beğendim.
Ortalama bir kitaptı. Hepsi güzeldi diyemem ama bazı öyküleri cidden güzeldi.
Şarkılarında olduğu gibi yazılarında da aynı tadı almak güzeldi.