Birinci Dünya Savaşı’nda Çanakkale, Kafkas, Irak, Filistin, Aden, Romanya, Galiçya, Makedonya olmak üzere sekiz cephede Umman Denizi’nden Avusturya ortalarına kadar olan bölgelerde sel gibi kan akıttık. Milyonlarca zayiat verdik. Ocaklar söndü. Nesiller kurudu. Mesut yuvalar tarumar oldu. En kuvvetli devletlerle beş sene dövüşmüştük. Mağlup olmuştuk. Elimizden silahlarımız alındıktan sonra Yunan sürüleri yaralı arslanların yatağına saldırdılar. Üç buçuk sene de onunla boğuştuktan sonra, onu da yüzülmüş tavşana benzettik. Bütün zincirleri kırdık. O savaşlar bugünkü kudretli devletimizin temelini kurdu. O akan kanların meyvasını bugünkü nesil idrak ediyor. Yalnız babalarının, dedelerinin nasıl uğraştıklarını bilmiyorlar. Bunları öğrenirlerse, şerefli hayatın da lezzetini daha iyi idrak etmiş olurlar.O günlerden kalmış subay ve yedek subaylar var. Lakin gün günden de eksiliyoruz. Hepimizin bildiği ve gördüğü kendisiyle beraber gömülüyor. Torunlarımıza ne bırakıyoruz? Hiç.Ben bu eserimle biraz bir şey öğretebildiysem benim için ne mutlu.Şerif Güralp