Jarman’ın son filmi olan “Blue”da hiçbir şey yok, tek bir görüntü bile. Sadece mavi bir kare. Saf, el değmemiş film; algılamanın mutlaklığı.AIDS hastalığının son aşamasında görme duyusunu yitiren Jarman bu filmi saf mavi tuvallerin ressamı Yves Klein’a adamış, çünkü o da Klein gibi “sanatçının göze görünenden çok daha fazlasını görebileceği,” kanısında.Ölümüyle hesaplaşıp onunla barışmış büyük bir sanatçının, şaşırtıcı sadelikte ve durulukta tek bir jestle sanatın sonsuz imkânlarının neler olabileceğini göstermesi “Blue”.Gözleri Mavi’den kamaşarak.