“Ama ben ne zaman gitmiştim? Morfin Ali ne zaman iki ekmek bir sigara kapıp getirmeyi unutmuştu? Ne zaman terk etmişti bizim eski mahalleyi? Komutan Amca öleli o kadar olmuş muydu? En son hatırladıklarım, sokaktan hızlıca geçen arabalardı. Morfin Ali, sokakta oynayan çocukları arabalardan koruyamayacağını düşününce gitmişti herhalde.”Biz İse Yalnızca Arabalardık’taki öyküler kaybolan sokakları, sokaklardakileri, mahalleleri, köyleri, kasabaları, yiten dostlukları, komşulukları, insanlıkları, hayata birbiriyle tutunanları, yalnızlıklarıyla enkaza dönenleri, yaşama kaygısı içinde özlemlerini unutanları, kaybolan çocukluk anılarını anlatıyor.Alp Türkol, 2021 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri’nde dikkate değer görülen dosyasına eklenen yeni öykülerle birlikte okurun karşısına ilk kitabı Biz İse Yalnızca Arabalardık ile çıkıyor. Bu öyküleri okurken duru, yalın bir anlatımla, benzersiz gözlem yeteneğiyle, samimi, yakından tanıdığınız, kendi halinde insanların hayatlarına tanık olacaksınız.“Arabaları süren kimdi? Biz miydik? Hayır, arabaları sürenler, yavaşlayıp iki lafın belini kırmayı zaman kaybı olarak görenlerdi. Biz ise yalnızca arabalardık.”