‘Ve­ri­li kendi ile başı hoş ol­ma­ya­nın hoş­nut­suz­lu­ğu­nu so­run­sal­laş­tı­rıp ken­di­ni kuran ha­ki­ka­te doğru yol alma ça­ba­sı’ ola­rak ta­nım­la­mış­tım, psi­ka­na­li­zi -Fre­ud’un Psi­ka­na­li­zi’ni ka­pa­tır­ken. Mev­cu­da iz dü­şü­ren na­mev­cu­dun, bir­ta­kım ema­re­ler­le ken­di­ni gös­te­ren o ha­ya­le­tin, bi­lin­ce mu­sal­lat olan te­kin­si­zin pe­şi­ne dü­şü­len; ku­ru­lu­şun ‘maddi ta­rih­sel­li­ği’ için­den yol alıp şim­di­nin -“va­ro­luş­sal özerk­lik”e hür­met ve he­ves­le- ye­ni­den inşa edil­di­ği bir ya­ra­tı­cı edim ola­rak. Bu ki­tap­ta ise, kav­ruk otlar mi­sa­li tu­tu­şan sev­da­mız­dan, kı­rı­lan ha­yal­le­ri­miz­den, ya­şa­nan­da uç veren me­lan­ko­li­miz­den ha­re­ket­le te­kin­siz(liğ)in pe­şi­ne düşüp ku­ru­cu ha­ki­ka­ti­mi­ze doğru yol al­ma­ya ça­lış­tım. “Ko­mü­nist arzu”nun -bir an­lam­da, ‘Genç Marx’ın’- ne­re­de/nasıl bas­tı­rıl­dı­ğı­nı an­la­ma­ya. Ma­lu­li­ye­ti­miz­le tımar olup ko­mü­nist ar­zu­yu ayak­lan­dır­ma­ya. De­mok­ra­tik, eşit­lik­çi ve özgür yeni bir dün­ya­nın ku­ru­lu­şu umu­du­nu; inanç, iç­ten­lik ve tut­kuy­la ken­di­ni ger­çek­leş­tir­me ce­sa­re­ti­ni can­lan­dır­ma­ya.