Kimse omuzlayamıyor dünyayı. Asırlardır yüklendiği kini, nefreti kusamadan öldü dünya. Cenazeyi alan olmayınca ortada kaldı, birkaç güne kokacak leşi, yer gök ağlayacak, maskelerin derecesi artırılacak. Şehvetin göğe yükseldiği bir zamana girmişken aniden oldu, bir anda, can çekişmeden öylece öldü Dünya. Yeni bir Dünya’ya uyum sağlamaya çalışmadan alıştık.Bir gülümseyişe âşık olmak; bir bakışa, o nasıl bir bakıştı, nasıl uyanış gerçeğe? Aşkın iyileştirici gücü varsa, kalbine koyduğun kara taşın ağırlığını ne kadar taşıyabilirsin? Bilmiyorlar ki insanlar parasız kaldıklarında değil, sevgisiz kaldıklarında fakirleşiyorlar.Elektronik amca yaşlanıyor, insan beyninin üzerinde iş görmekten yoruluyor. Kendini bilge gösteren cahillere ispatlamaktan, dişleri dökülecek yakında. Saçı sakalı kırlaşacak ihtiyar bir dede olduğunda duracak kalbi. Bütün hırsızlar kalpten ölüyor.