Frances Farmer tutuklandığında onu izleyen kalabalığa şöyle bağırıyordu: “Sizin hiç kalbiniz kırılmadı mı?” Mata Hari, Camille Claudel, Bettina von Arnim, Dusty Springfield, Marlene Dietrich, Marry Wollstonecraft, Peggy Lee, Isadora Duncan, Ümmü Gülsüm, Romy Schneider, Mary Millington, Zelda Sayre… Bu kadınların hepsi aynı soruya “evet” yanıtın verebilirlerdi. Kalbinizi değil, düşlerinizi, gururunuzu kollayarak yaşamak sizi ayrılığa götürür. Hep bir şeylerden ayrılmak, bir şeyleri geride bırakmak zorunda kalırsınız. Bu nedenle ayrılık, anlamlıdır; sizi kendinize, düşlerinize götürür. Acıtsa da, kalbinizi kırsa da…