Elifcan, Binali’yi görünce doğrulup içinde ne kadar elektrik varsa, gözleriyle gözlerine boca ediverdi. Binali, sarsıldı. Gök devrilip, bulutlar üzerine düşer gibi, toprak ayaklarının altından kayar gibi oldu. Sol eliyle, alnını avuçlarının içinde aldı. Yavaş yavaş, pamuk ağaçlarının önüne diz çöktü. Yüreği göğsünde, korkup ıçacak bir güvercin gibi çırpınıyor, gürp gürp diye atıyordu… Kendi kendine, “Bu neya?” dedi.