Aşağılanmış insan, yerçekiminin yendiği insandır. Belki de sokakta yürürken,burnumun direğini kıran sonu gelmez ayak kokularının sebebi buydu. Hep aşağıdasındır. Bircüceye bile aşağıdan bakarsın. Bir böcekle yer hizasında karşılaşırsın. Düşme kaygısı çoktanterk edip gitmiştir kişiyi. Çünkü zaten hep yerdedir. Defalarca karşılaştığın kişiyi yüzündendeğil de, ayakkabısından tanırsın. Hiç kimseyle aranda eşit bir konuşma geçmez. Sözler,üzerine âdeta boca edilir. Yarayı sarmak isteyen birinin iyi niyetli davranışı bile, içindeki hınçateşiyle yanan aşağılanmış insanın gücenikliğini körüklemekten başka bir sonuç doğurmaz.Perdelenmiş gözlerle bakar kişi etrafına. Bu yüzden, karanlıkta boşluğu hınçla yumruklar.