Bir tarafta İtalyan tiyatrosunun aykırı ismi Carmelo Bene’nin Shakespeare’i kesip biçerek sahneye taşıdığı III. Richard’ı, diğer tarafta Bene’nin sahneleme tarzını bir tür cerrahlık olarak ele alan Deleuze’ün metni. “O halde tarihi kesip alacak ya da budayacaksınız, çünkü Tarih, İktidarın zamansal işaretleyicisidir. Yapıyı kesip alacaksınız, çünkü bu eşzamanlı işaretleyici, değişmezler arasındaki ilişkilerin bütünüdür. Değişmezleri, sabit ya da sabitlenmiş öğeleri çıkaracaksınız, çünkü majör kullanıma aittirler. Metni kesip alacaksınız, çünkü metin, dilin söz üzerindeki egemenliği gibidir ve yine bir değişmezliğin ya da bir homojenliğin kanıtıdır. Diyaloğu kesip alacaksınız, çünkü diyalog iktidar öğelerini söze aktarır ve dolaşıma girmelerini sağlar.” Bir kral, bir Shakespeare, bir tiyatrocu, bir filozof… birbirinin üzerine binen dekorlar, kostümler, replikler, jestler, kavramlar…