İlk Müslüman Türk âlim, zâhid ve gâzisi olan Abdullah ibn Mübârek, tasavvufî ahlâkın ilk yaşayan örneklerinin yer aldığı zühd döneminin seçkin simalarındandır. Onun ilim anlayışının ve hayata bakışının şekillenmesinde Hz. Peygamber’in (sav) zühd ve takvâya dayalı örnek hayatı ile hadisleri; sahâbe ve tâbiîn’in bu tür bir hayat tarzını tavsiye eden öğütleri ve uygulamaları belirleyici olmuştur. Dönemin önde gelen âlimlerinden Ebu Hanife, Süfyân-ı Sevrî, Hammâd bin Zeyd, Mâlik bin Enes ve Evzâî’nin ilim meclislerine katılarak kendisini yetiştirmiştir. Onun hayat felsefesinin oluşmasını sağlayan bu hür düşünceli entelektüel muhit, II/VIII. yüzyılda temelleri atılan İslâm Medeniyetinin harcını oluşturmuştur. Abdullah ibn Mübârek, İslâmî ilimlerin ortaya çıktığı erken bir dönemde zühd, cihâd, birr ve’ssıla gibi konularda eser yazan ve bunlardan bir kısmı günümüze kadar ulaşan bir âlimdir.