Îsmail Dîndar, bi zimanekî pak î rewan, peyvê bi per û bask dike û berê me dide nav atmosfera çîrokên keldûmanî. Di Sayfo de, mirov qerimîna serdemeke aloz; bext û bêbextî, cîranî û pêkvejiyanê, çavtorîtî û hilma sar a şerî bê ka çawa hez û mirovahiyê ji nav bedenê mirovan dibe û mirovên ev salên dirêj in pêkve dijiyan; çawa tîne ser bêndera bêbextiyê û keysperestî serî ji wijdanê distîne. Her weha Dîndar, bi şarezahiyeke mezin, rasteqîniya jiyanê di çîrokên de diwêne û tîne ser sifreya xwênerê xwe. Mirov bi lehengên wî re dikene û digrî. Ji keldûmana Kobanî heta çîroka bavê xwe, em bi Dîndar re ne tenê rûdanan dixwînin, heman demê dijîn.Omer Dilsoz