Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan’ın “merhaba kâinat” “dedikleri” sabahın, 6 Mayıs 1972 sabahının üzerinden yaklaşık yirmi yıl geçti. Toplumların tarihli bir yana, insan ömrü açısından bile kısa bir süredir bu. Tarihin soğukluğuna gömülmeye, duygusallıktan arınmaya yetmeyecek kadar kısa. Önderlik ettikleri hareketin eylemlerine ne kadar eleştirel yaklaştığınız bir yana; ölüm cezalarına genel olarak karşı olup olmadığınız bir yana; bir yana bir “öç” duygusu sonucu ya da “şartlar gerektirdiği” için ipte can eylediklerini düşündüğünüz; bir yana varolan yasaları sorguladığınız ya da “bu kadar cezayı” haketmediklerine inandığınız; ölüme yiğitçe gidişlerine hayran oluşunuz bir yana… Anılar’da insani olanın ve olmayanın, geleceğin ve geçmişin çatışması var. Belki biraz da bu nedenle, sevilen adlar üçer üçer yanyana getiriliyor.