Sağlıkevinin barakadan bozma acil servisine, babamın ardından girdim. Kaygılı gözlerle, kalabalığın içinde seni aradım. Oradaydın, bir sedyenin üzerinde. Yüzünde, bonunda kurumuş kan izleri. İnce bir hortumun içinden damarına kan sızıyordu. Sanki orada, o kirin, sineğin içinde öylece yatmış, ölümü bekliyordum. Yüreğimde korkular, kaygılarla koşarak yolu tüketmiştim. O duvarları gri ile siyah arası, insanın ruhunu sıkan sağlıkeviydi koştuğum yer. Yaşlı çınar ağaçları, çığlık çığlığa yüklü sığırcıklarla doluydu. Dallarında kara yumaklar oluşturmuşlardı. Onlar da ağıtlara katılıyorlardı kendi dilleriyle. O gün, akşama doğru seni ilin hastanesine gönderdiler. Ardından öyle baktım kaldım… (kitaptan)