Domi, beyazdı. Kamo, siyah deriliydi. Suli, sarı benizliydi. Naku`nun ten rengi ise fırında fazla kalmış bir ekmek gibi kahverengiydi. Dördü de, aileleriyle birlikte, küçük bir ada üzerinde yaşıyorlardı. Dördünün de mesleği farklıydı. Para kullanmıyorlardı. Herkes kendi ürettiği ürünü komşularıyla değiş tokuş ederek geçimini sağlıyordu. Hiçbiri, bir diğerinin rengini yadsımıyordu. Herkes derisinin renginden memnundu. Buna rağmen hepsinin de imrendiği, ilgi duyduğu bir renk vardı: O da fırından yeni çıkmış bir ekmeğin rengiydi. Çünkü ekmek kutsaldı, ekmek emekle kazanılıyordu.