Bu romanda anlatılanlarınçoğu güncel yaşamdan alınmıştır.Bazı kişiler ile kurumlar gerçektir.İnsan yok. Duygu, sevecenlik, sevgi, aşk, tutku; öpüp koklama, dokunma, yakınlaşma, öpüşme yok. Yalnızca gövde ve düş gücü; sanal ve yapay bir gerçeklik. Bilinç diyor ki bu yakıcı sorunu kendi kendine aşabilirsin; zorlamaktan çekinme. Vücudunun tüm işlevleri yerinde, eskisi kadar güçlü ve isteklisin; hayatı seviyorsun. Yalnızca bazı kasların uyuşmuş durumda. Ardından kuşku giriyor araya: Hiçbir şeyin yararı yok. Sorunu Savil bile çözemedi. Sen artık öldün oğlum, bunu kabul et! O günü, hayatının en büyük, en unutulmaz başarısızlığını anımsayınca yüreği büzüşüyor. Kendini bildi bileli kadınları çok sevdi, kadın bedeniyle her buluşmasında yeniden doğduğunu duyarak coşkular, benzersiz tatlar yaşadı; bundan sonra onlarla bütünleşip yaşayamayacaksa ölüm yeğdir.