ara istasyonçakıl taşları içinde metal iki çizgiparalelküflü vagonlarınaltından uzuyoryere yatmış uçsuz merdivenkirli sarı bir gar taşıyor kıyısındaoyundan atılmış çocukuzun uzun izliyor bu taşra resminiduydumrüzgar şiire vermiş sesinigörüntü boşaz yaklaşıyorumzaman zaman baktığım rüzgarın resmi buırmak ikiye bölüyor sesibir gelincik kayıyor taşların arasındanöte yakada rüzgar kırık bir aynasözün görüntüsüyleonarıyor kendinigüneşi anlıyorumşiiringarından çıkıp, perona yürürken-gölgeden çok önce çıktığımda-anlıyorum güneşle gölge arasındagidecek yer yokrüzgar ara istasyonda bekliyor SALİH MERCANOĞLU