Sünnet, Kur’an’a alternatif olan Peygamber uygulamaları değildir. Sünnet, Kitabın beyanı ve Kur’an’ın Nebevi tatbikatıdır…Sünnete tabi olmak, ‘’Allah’ın kelamına, Rasul’ün beyanına’’ uymak ve böylece hem Allah’a hem Rasul’üne –aslında Allah’a- itaat etmektir…Sünnetin yaptırımı da tıpkı Kur’an gibidir. Örneğin, namazın hükmü farz olduğu gibi, eda edilmesi de farzdır. Namazların eda şeklini ise Sünnet düzenler. O halde –namaz/hac gibi ibadetlerde- sünnete tabi olmak farzdır(farz-ı Nebevi)…Rasulullah’a itaat ve ittiba emri, birçok ayet ile müminlere farz kılınmıştır. Bu nedenle sünnete tabi olmak, zannedildiği gibi ‘’ihtiyari’’ değil zorunludur…Hz.Peygamber’in yaptığı her amel sünnet değildir. Mubah veya beşeri bir tercih de olabilir. Bir amelin sünnet olabilmesi için ya Kur’an nassına dayanması ya da üç boyutlu(sözlü, fiili, takriri) Nebevi tavsiyesinin tespiti gerekir…Sünnetin nakil kaynakları, Kur’an, kitlesel mütevatir ameller ve hadislerdir. Ama sahih olsa bile her hadis, ameli bir sünnet içermeyebilir…