Gerçekte, Roma İmparatorluğu düştükten sonraki bin senelik hayatında Bizans’ın durmadan harabeye yuvarlandığı kolaylıkla zannolunur. Böyle düşünmek asla caiz değildir. Onu mahvedecek gibi görünen bunalımları çoğunlukla kıyas kabul etmez derecede parlak devirler ve ümit edilmeyen yeni doğuşlar takip etmişir. Bu devirde, bir tarihçinin sözüne göre İmparatorluk, bu ihtiyar kadın, altın ve kıymetli taşlarla süslü bir genç kız gibi görünür, VI. ıncı asırda, Justinyen devrinde, evlet, son bir defa, Roma’nın iyi günlerinde olduğu gibi toparlanır ve Akdeniz, yeniden bir Roma gölü olur. VII. inci asırda, İzorya’lı Eski Silifke İmparatorlar, Şarl Martel’in Poitiers’de hıristiyanlığı kurtardığı sıralarda, İslamiyetin hücumlarını kırarlar. X. uncu asırda, Makendonya ailesine mensup hükümdarlar, Bizans’ı, muzaffer silahlarını Suriye’ye kadar götüren, Ruslar’ı Tuna boyunda ezen ve Bulgar çarlarının kurduğu devleti kan içinde boğan büyük bir şark devleti haline koyarlar. XII. inci asırda, Komnen’ler zamanında Grek İmparatorluğu, dünyada, hala iyi bir çehre göstermektedir ve İstanbul, Avrupa politikasının bellibaşlı merkezlerinden biridir..