Yaşam öyküsünü yazmaya ne zaman karar verdim?Kararımı ne zaman uyguladım? Yıl 1993.Beni ziyarete geldi.Konuşurken dedim ki, Seniya Hanım neden yaşadıklarınızı yazmıyorsunuz?”Defalarca yazmaya çalıştım, ama inandım ki, yazmak sanıldığı gibi kolay olmuyor, yazdıklarımı her defasında yırttım.” dedi.Ben de o günlerde gazete ve dergi sayfaları arasında kalan kısa önemsiz yazılar yazıyorum.Bir an içinden “Seniye Hanım’ın yaşam öyküsünü keşke ben yazabilsem” dedim.Ama bu duygu ve düşüncemden o gün kendisine söz etmedim.Aradan sanırım bir ay gibi bir süre geçti.O günlerde eşimin fotograflarını çektiği bir sokak kemancısı için tek sütünlük kısa bir yazı yazmıştım.Bu yazıyı Cumhuriyet gazetesi benim ismimle yayınladı.Yazının yayınlandığının ertesi gübü telefonum çaldı, arayan Seniye Fenmen’di.Beni tebrik ediyordu, bu küçüçük yazı için.Çok beğenmişti.Beğenilmek beni biraz cesaretlendirmiş olacak ki, birden ağzımdan iradem dışında şu cümleler döküldü.”Seniye Hanım sizin yaşam öykünüzü beraber yazsak…Becerebilir miyim acaba?”Birden çok sevindiğini fark ettim.Anlaştık…